/kʏlmiˈneˑʀə/
1. culmineren
|
De protesmars tege de prove op bieste culmineerde in 'n houwpartij.
De protestmars tegen dierproeven culmineerde in een handgemeen. |
Grammatica
vervoginge vaan 't werkwoord culminere
type: zwaak / regelmaoteg
type: zwaak / regelmaoteg
| tegenwoordegen tied | ||
|---|---|---|
| iech | ||
| diech | ||
| heer/zie/'t | ||
| veer | ||
| geer | ||
| zie | ||
| verleien tied | ||
|---|---|---|
| iech | ||
| diech | ||
| heer/zie/'t | ||
| veer | ||
| geer | ||
| zie | ||
Maak geer eur Sinterklaosgediechte in 't Mestreechs? Op Mestreechter Taol stoon mie es 67.000 rijmwäörd!
d'n Dictionair-Piet
