moond

zelfstandeg naomwoord (m.)

	oetspraok / ipa ipa		/mʊːnt/
	miervoud mv.		mun
	verkleinwoord vkw.		munneke
	etymologie etym.		‹1729› Sermoen mond ‹901-1000› Aajdnederlands Aajdned. munt

veurbeeldzinne

De höbs 'n snótsbel, jungske. Veeg de munneke ins aof.

Grammatica

grammaticaol gebruuk vaan 't zelfstandeg naomwoord moond

lidwäörd
bepaold lidwoord bep.lidw.		de moond
oonbepaold lidwoord oonbep.lidw.		'ne moond

bezitteleke veurnaomwäörd
1^e persoen inkelvoud 1^e pers. iv.		miene/m'ne moond
2^e persoen inkelvoud 2^e pers. iv.		diene/d'ne moond
3^e persoen inkelvoud 3^e pers. iv.		ziene/z'ne moond häöre/'re moond
1^e persoen miervoud 1^e pers. mv.		euze moond
2^e persoen miervoud 2^e pers. mv.		eure moond
3^e persoen miervoud 3^e pers. mv.		hunne moond

aander veurnaomwäörd
aonwijzend veurnaomwoord aonw.vnw.		deze / dee moond
betrèkkelek veurnaomwoord betr.vnw.		de moond dee ...

Rijmwäörd

wäörd gevoonde die rijme op moond

1	bloont boond froont groond hoond kloont koont loont poont proont

2	affroont aofgroond aofstoont aonstoont bestoont bijstoont doorstoont doupvoont drejkoont duipvoont

3	achtergroond bibaboont boterkoont doevestroont kakelboont kakelkoont mopperkoont oondervoont oonvoldoont sjöddelkoont

Spreekwäörd & Gezègkdes

rizzeltaote veur 't woord moond

Z’ne moond zuut oet wie e kèrkhof
E slech verzörg gebeet höbbe

‘ne Moond wie e wiewatersbekske.
‘n Veuroetstekende oonderlip höbbe.

‘t Geld is roond, d’n eine vèlt ‘t op de kop, d’n aandere in de moond.
Neet ederein heet gelök in ze leve.

Dat smèlt d’ch in d’ne moond wie doevestroont.
Dat is hiel lekker.

Me kin de lui hunne moond neet stoppe.
Kletspräötsjes hèlste toch neet tege.

Maak geer eur Sinterklaosgediechte in 't Mestreechs? Op Mestreechter Taol stoon mie es 67.000 rijmwäörd!

d'n Dictionair-Piet

"...ich sal uch bewiesen, dat et Mastreegs de beste van alle de taulen is..."

oet 't Sermoen - 1729

"...iech spreek de gansen daag door Mestreechs mèt eus bewoeners. Daobij veule ze ziech 't mies op hun gemaak..."